ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ: Happy Day [Lyra, 1976]

Κατ' αρχάς το «Happy Day» (ο δίσκος) περιέχει ένα από τα 3-4 σημαντικότερα τραγούδια του Σαββόπουλου, το «Σχόλιο» (αν και στην ταινία ακούγεται μόνο ως ορχηστρικό) και ως εκ τούτου ό,τι άλλο και να γραφεί πιθανώς να είναι περιττό. Η ταινία του Παντελή Βούλγαρη δίνει στιγμές-στιγμές την εντύπωση πως ακολουθεί την ηχητική δράση (και δεν εννοώ, απλώς, τη μουσική), μια δράση που ολοκληρώνεται μ' έναν κάπως σουρεαλιστικό τρόπο, συγκροτημένη από ελαφρά «τραγουδάκια» (έξοχος ο Σώτος Παναγόπουλος στη «Νινόν» του Ορέστη Λάσκου), ορμητικούς κονφερανσιέ, λαϊκά της σχολής του Στέλιου (εξ ίσου... άμεμπτος ο Μιχάλης Μενιδιάτης στον «Λαϊκό τραγουδιστή») και χορωδιακά άσματα που λειτουργούν ως στοιχεία αναβάπτισης στη σταβλισμένη κοινωνικότητα ενός κόσμου... έξω απ' τον κόσμο. Μακρόνησος... Ήταν τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης όταν κυκλοφόρησε το «Χάππυ Νταίη» και κάθε αναγωγή στην κατάπτυστη... εθνική κολυμβήθρα του Σιλωάμ (καθότι στην αρχή διαβάζουμε πως... «ο χώρος της ταινίας, ο χρόνος και τα πρόσωπα είναι φανταστικά») ήταν και προφανής και θεμιτή. «Ξέρω ανθρώπους σαν κι εσάς, που μου λεν μην τα ρωτάς/ γύρω στο '48 πέρασα από 'κει κι εγώ./ Ήταν μέρες φοβερές, η Μακρόνησο που λες...».

#ομαδα5 #ΣοφιαΖανελι #ΕλληνικόςΚινηματογράφος